Rouwverwerking
Je hoeft het niet alleen te doen
Uit je leven,
maar niet uit je hart
En dan is het moment daar. Diegene waar je zo van houdt verdwijnt uit je leven. Soms met een lange aanloop. Soms zomaar.
Maar jij blijft achter met al je pijn. Met alles wat je nog wilde zeggen. Met alle gevoelens die je tot dan toe misschien wel onbewust hebt onderdrukt. De herinneringen overstromen je, de emoties bedwelmen je. En de wereld gaat gewoon door.
​
Als je de pijn en verdriet niet volledig toe laat, niet compleet mag doorvoelen, dan blijft het een open wond die je de rest van je leven bij je kunt dragen. Bij iedere kleine trigger of herinnering voel je het verlies, het grote verlies wat ondraaglijk lijkt. Misschien ga je de pijn zelfs onbewust vermijden en bouw je gedragspatronen op die je alleen maar tegen werken.
​
Maar het is nooit te laat. Samen kunnen we het aan. Samen mogen we je pijn compleet ervaren. Alle herinneringen, alle emoties, alle fysieke pijn. Alles wat je nog wilde zeggen mag gezegd worden. Alles wat je nog moest voelen mag gevoeld worden. Je bent welkom.
Her absence is like the sky,
Spread over everything.
- C.S. Lewis -
Hoe ik je help te helen
Jij bent zelf-helend. Iedere emotie wil compleet gevoeld worden, afgemaakt worden, zodat je weer in balans komt. Maar vaak heb je niet de capaciteit om dit verwerkingsproces écht toe te laten.
Je familie praat er misschien niet over, zodat jij het gevoel hebt dat het er niet mag zijn. Je hebt geleerd dat je niet moet huilen, dus onderdruk je het onbewust.
Heling vraagt om diep vertrouwen. Vertrouwen in jezelf en vertrouwen dat jij deze pijn op dit moment to kunt laten.
Niet alleen. Samen! Want ik voel met je mee.
​
Ik luister naar je. Ik laat je bewust worden van de pijn die zo lang onderdrukt is. Zodat het eindelijk gevoeld mag worden en kan helen.
​
Soms praten we, soms zijn we stil, soms neem ik je mee in een meditatieve staat om door de lagen van verdediging heen te prikken. Maar jij bepaalt hoe diep we gaan.
​
​Een sessie kan zowel fysiek als online plaats vinden.
Ik weet hoe het is om
een dierbare te verliezen
Zelf ben ik mijn moeder verloren aan Alzheimer. Ik was 33, zij 59.
Een onbeschrijflijk pijnlijk proces, maar ik ben dankbaar dat ik het heb mogen ervaren. Als ik nu naar haar foto kijk gloeit mijn hart van warmte voor wie ze was.
​
Het is de dood wat het leven zo mooi maakt. En al is ieder verlies weer pijnlijk, het laat je ook voelen wat de essentie is van het Leven. Het brengt je Hier, Nu, de enige plek waar je altijd zult zijn.
​
Ik schreef over mijn eigen verwerkingsproces in 3 Engelstalige blogs.
