Toen ik 25 was brak mijn identiteit in duizend stukjes. Een burn-out, die uiteindelijk met vallen en opstaan 5 jaar zou duren.
Achteraf is het duidelijk dat de identiteit die ik tot die tijd had opgebouwd totaal niet strookt met wie ik diep van binnen ben, maar op dat moment voelde het als het einde van mijn leven. Een einde die hard nodig was om plaats te maken voor een nieuw begin. Een wedergeboorte, waarin persoonlijke crisis een zachte bedding creërde voor het herinneren van mijn ware identiteit, mijn Ziel, die niet te plaatsen valt in hokjes, woorden of moderne labeldrang. Het was een roep van de Ziel om eindelijk eens te gaan luisteren naar wie ik ben. In plaats van heroisch aan de wereld te laten zien dat ik de veeleisende rol van directeur wel aan kon.
Deze blog is mijn persoonlijke analyse van het burn-out fenomeen. Het is geen conceptueel framework met tips om snel te genezen. Ik beloof zelfs niet dat die er zijn. Want heel eerlijk, het duurt lang voordat je jezelf echt mag laten zijn zoals je bent. Maar een burn-out helpt je er wel bij, omdat je simpelweg niet meer de illusie van wie je dacht te moeten zijn in stand kunt houden. De illusie is opgebrand. Maar het opbranden van het oude maakt plaats voor het nieuwe.
De frictie tussen aangeleerde identiteit en de Ziel als oorzaak voor burn-out
Als je identiteit, wie je hebt geleerd om te zijn, steeds verder weg beweegt van je Ziel, wie je bent voordat je was, begint de Ziel steeds harder te roepen. Het schreeuwt om gezien te worden, erkend te worden, aanbeden te worden als een perfecte reflectie van het geheel in individuele vorm.
De Ziel is je levensenergie. Het is je kompas die je laat zwoegen om te doen wat je moet doen in dit leven, zonder dat het levensenergie kost. Want doen vanuit de Ziel is Flow, jezelf met de stroom mee laten drijven zonder moeite. Het leidt je en begeleidt je, omarmt je en bewondert je. Het laat je rennen en stil zitten. Creëren en consumeren. Je Ziel is wie je hoort te zijn, inclusief al je kwetsbaarheden en krachten, eigenaardigheden en bijzonderheden.
Maar als je de Ziel niet ziet, niet erkent, en je jezelf laat leiden door de grootse verwachtingen van je omgeving begint je stabiele leven scheurtjes te vertonen. Door te voldoen aan verwachtingen over hoe je zou moeten zijn, wat je zou moeten doen in je leven om te voldoen aan de gecreërde collectieve illusie van succes, begint levensenergie weg te sijpelen.
Iedere dag dat je niet degene mag zijn die zich achter alle lagen van je aangeleerde identiteit bevindt, bouwt er spanning op. Spanning in je lichaam, chaos in het persoonlijk onbewuste en onrust in de reflecterende mind. Ego wordt nog alerter en gaat met nog meer zelf-kritische verhalen strooien om uit deze zinkende spiraal te komen. En dat terwijl je lichaam schreeuwt om rust. Rust die je jezelf niet kunt geven, omdat je dan overspoeld wordt door de onderdrukte chaotische beelden in het onbewuste en opgekropte spanning in het lichaam.
Een schreeuw van de ziel als brenger van transformatie
Burn-out is een schreeuw van de Ziel, een verplichte reis in jezelf waarin je moet confronteren wat je al die tijd heeft tegengehouden om simpelweg jij te mogen zijn. Al die onbewust opgebouwde lagen om te voldoen in de ogen van de ander, terwijl je jezelf niet meer ziet. Het is een symptoom van vergetelheid, een roep naar herinnering van je essentie.
Disconnectie van je Ziel, van jezelf, is als een marathon door het bos in de nacht. Je rent, maar weet niet waarheen. Je rent, maar de eindstreep blijft zich verplaatsen. En iedere boom voelt als onoverkomelijk obstakel op weg naar een doel die je nooit gaat bevredigen.
Uiteindelijk dwingt de Ziel je om te stoppen. Om eindelijk naar boven te kijken en de sterren te zien. Om te luisteren naar wie je ook alweer was. Om je lichaam te herontdekken als je enige instrument om jouw lied in dit leven te spelen. Om eindelijk jezelf te zien, de naakte kwetsbare persoon achter alle lagen van zelf-bescherming. Kwetsbaar en daarom onbreekbaar. Gebroken, dus niet meer bang om gebroken te worden.
En daar, in diep contact met de Ziel, is levensenergie een zelf-voorzienende bron.
Burn-out is geen ziekte. Het is een symptoom. Een verplichte reis in jezelf naar de Ziel, naar wie je bent voordat je was en moet zijn.
Zonder dat het ooit als een moeten kan voelen.
Herken je dit verhaal? Dan is het tijd om te gaan herinneren wie je altijd al was. Misschien kun je daar een spiegel bij gebruiken, want alleen een spiegel kan je laten zien wie je bent. Lees hier meer over mijn begeleiding bij burnout. Of boek je gratis kennismakingsgesprek hier.
Comments