Een paar maanden terug nam een vriendin van mij contact op: “Pim, ik heb een duiveltje in mijn hoofd en ik word er zo gek van. Het is nooit goed en constant loopt hij me op te jagen dat het beter en meer moet”. Klinkt bekend niet? Logisch, want ieder mens heeft last van een stemmetje in zijn hoofd die constant lijkt te veroordelen wat hij/zij doet. Sommige mensen zullen het niet zo ervaren, omdat ze (nog) niet het onderscheid zien tussen het stemmetje en zichzelf. Andere mensen, die al hebben ingezien dat zij niet hun gedachten zijn, hebben misschien nog wel het meeste last van dit stemmetje. Want als je eenmaal weet dat jij het niet bent die jou constant aan het veroordelen is, wil je er alleen nog maar meer van af. Gevolg: Je gaat er tegen in!
Dus ik zei tegen mijn vriendin: P: “Als je een puppy wil opvoeden, schop je hem dan iedere keer als hij iets fout doet? Hoe zal de puppy zich dan gaan gedragen?”
L: “Uhm.. Dan wordt ie vals..”.
P: “Waarom schop je dat duiveltje in je hoofd dan”?
Waarom vechten we tegen het duiveltje in ons hoofd als we er weinig tot geen grip op hebben? Kunnen we zijn onnozele gezwets niet beter doodknuffelen met een flinke portie humor en liefde? Lekker laten zijn, gaat vanzelf over. Een puppy schoppen bij slecht gedrag leidt tot een valse puppy en meer slecht gedrag, een puppy belonen bij goed gedrag leidt tot een vriendelijke puppy en fijn, liefdevol gedrag. Je mind, het stemmetje in je hoofd, het duiveltje; zie het als een puppy! Een puppy die je langzaam kunt trainen naar een fijne metgezel voor je leven. Eentje die je nooit in de steek laat. Want als het tegenzit zal hij je knuffelen en zeggen dat het goed komt. En het komt goed, want alles verandert! Continu.
Комментарии